3 things
There are three things I do when my life falls apart
Number one I cry my eyes out and dry up my heart
…
Oh, the second thing I do is I close both of my eyes
And say my thank-yous to each and every moment of my life. I’m glad to be alive.
Things are looking up
I know above the clouds the sun is shining
The third thing that I do now when my world caves in,
is I pause, I take a breath, and bow and I let that chapter end.
I design my future bright not by where my life has been.
And I try, try, try, try, try again.
Yes I try, try, try, try, try again.
(3 Things, Jason Mraz)
“Daar kun je weer een mooi verhaal over schrijven, je verwoordt het ja toch zo mooi!”
Het komt niet zo krachtig en duidelijk als anders uit zijn keel maar goed hij komt net weer bij. Zittend op het groen ijzeren hekje in zijn voortuin.
Ik rijd direct de auto naar hun oprit als ik zijn vrouw zie worstelen. Om te zorgen dat hij er niet af valt pak ik hem zo vast dat zij hem los kan laten. Voorlopig blijft hij wel zitten als het aan mij ligt. Ik vraag zijn vrouw, nu zij de handen vrij heeft, om een eetkamerstoel uit huis te halen zodat hij fatsoenlijk kan zitten en we hem desnoods wat makkelijker kunnen tillen. Mijn twee dochters van 8 en 10 stuur ik naar de buren twee huizen verderop om hulp te halen. Het hulpverlenen en snel coördineren ben ik nog niet verleerd. Ik handel nog steeds als een brandweerman als het nodig is. Met mijn telefoon in de hand ben ik bezig.
“Geen ambulance! Echt niet! Hij komt zo weer bij. Dit is al vaker gebeurd.” Ik heb uit ervaring al hele andere beelden in mijn hoofd maar vertrouw op de vrouw die haar man toch het beste kent. Ze heeft duidelijk gelijk, want even later komt hij bij, eerst nog wat wazig en dan steeds helder. Er zit al snel weer humor in maar ook de bovenstaande opmerking.
Het komt wat onverwacht, maar als ik even later wegrijd voelt het compliment over ‘hoe ik dingen verwoord’ goed. Ook een buurvrouw heeft me laatst al aangesproken. Het feit dat ik open ben over mijn leven geeft anderen de moed om met mij te praten maar ook over hun leven te praten. Uit alle mail en berichten in het gastenboek zijn wel wat lessen te leren. En niet van mij, wel van de schrijvers in het ‘vriendenboek’. Het geeft mij wel het gevoel dat ik er op de juiste manier mee omga. Niet iedereen zal het daarmee eens zijn, maar tot nu toe is er niemand geweest die het lef had om te zeggen dat ik een aandachttrekker ben of dat ik me aanstel. Ook ik ken natuurlijk zulke rasechte negatievelingen die dit best durven. Maar hun probleem is groter dan het mijne. Zij weten het drie stappenplan van Jason Mraz niet te volbrengen en blijven in hun tegenslag hangen. Er zijn volgens Jason Mraz in zijn nummer ‘3 Things’ namelijk drie belangrijke dingen om met tegenslag om te gaan. En ach, het klinkt best vrolijk.
There are three things I do when my life falls apart
Number one I cry my eyes out and dry up my heart
Dat huilen is het afgelopen anderhalf jaar echt wel gebeurd. I cried mij eyes out. De eerste keer was na het eerste bezoek aan de neuroloog. Vol ongeloof zaten we in de auto op de parkeerplaats va het ziekenhuis. De wereld leek even stil te staan. Dat was het moment. And hit me like a gun. We braken beide af, alle kalmte die er tot dat moment was geweest verdween in een diepe put. Tranen, onzekerheid en angst bleven over.
Dat huilen doen we nog regelmatig en zonder schaamte. Maar ook anderen huilen met mij mee. Niet altijd om mij, maar ook om hun eigen verleden dat ze beter zijn gaan begrijpen. Zoals de vrouw van wie de man Parkinson heeft, maar die er nooit over gepraat heeft. Ze heeft geen flauw idee hoe hij het heeft ervaren. En nu is het te laat, ook al leeft hij nog. Zij zei: ’Ik heb gelachen en gehuild toen ik je drie blogs las, maar het was een “bevrijdend” en “herkennend” huilen. Dit emotionele gevoel, wat mij altijd zo onrustig maakte, heb ik nooit zo goed begrepen als nu. Uit het diepst van mijn hart dank je wel daarvoor.’
Het ‘dankjewel’ was niet nodig geweest, maar ik snap het wel. Ik schrijf vooral voor mezelf en wie er wat aan heeft moet het vooral lezen. Uiteraard vind ik dat mooi om te horen. Het is nog mooier als anderen daar dan weer wat aan hebben.
Oh, the second thing I do is I close both of my eyes
And say my thank-yous to each and every moment of my life.
Waar ik na de eerste anderhalf jaar verbaasd over ben, is hoe ik me nu voel. Ook in mijn leven is niet alles goed gegaan. Zeker de laatste jaren niet. En toch zijn er zoveel mooie momenten in mijn leven dat ik nog vaak mijn ogen sluit en ‘Dank U’ kan zeggen. Nog steeds wordt er in gesprekken tegen me gezegd: “Genieten hoor!” De mensen dicht om me heen weten al wat dan mijn antwoord is. Op dezelfde toonhoogte als mijn gesprekspartner antwoord ik: “En jij ook, he!” Bij vrijwel iedereen valt dan het kwartje.
Wie het geluk van de liefste en mooiste vrouw van de wereld en 5 prachtige kinderen, op wie ik allemaal even trots ben, kent, snapt wat ik bedoel als ik zeg dat er genoeg thank yous gezegd kunnen worden. En dan nog een vriend die zegt: “Maar als het donker wordt, mag ik dan je licht zijn?”
Thank you again.
En soms als het dan toch weer donker wordt, is het misschien wel tijd om even rust te nemen, diep adem te halen en te accepteren dat het niet altijd gaat zoals je wilt en het af te sluiten. Het derde ding van Jason.
The third thing that I do now when my world caves in,
is I pause, I take a breath, and bow and I let that chapter end.
I design my future bright not by where my life has been.
Nog steeds grijpt de angst me af en toe naar de strot en moet mijn vriendinnetje in actie komen om me te ontbangen.
Maar ik wil mijn leven er niet door laten regeren. Voor zover we ons leven zelf in de hand hebben, wil ik het graag zo helder mogelijk ontwerpen. En er zijn genoeg mensen die vinden dat ik er goed mee bezig ben, zoals de onderstaande schrijfster.
‘Hoi Jan zoals jij het beschrijft… had ik dat maar gedaan. Jouw en mijn verhaal lijken als 2 druppels water……………………………………………………………………….. Je openheid naar je omgeving is op de lange duur een goede investering. Dat heb ik niet gedaan. …..Veel onbegrip dus. Laat je niet kisten. Maar ook niet in de put gaan zitten, hoor, vind een balans. Het is een rotziekte, maar de zon schijnt altijd … ergens … ergens … de hele dag.’
En ook ik weet dat ook al zie je hem soms niet, de zon schijnt altijd … ergens … ergens … de hele dag.
And I know above the clouds the sun is shining