Praise you in this storm
I was sure by now
God You would have reached down
And wiped our tears away
Stepped in and saved the day
But once again, I say “Amen”, and it’s still raining (“Praise You In This Storm”, Casting Crowns)
Zelfverzekerd in het vertrouwen in God, en toch …
De arts was duidelijk, van Parkinson is geen genezing mogelijk en het is niet af te remmen. Menselijkerwijs niet. Toch sta ik niet vol hoop te wachten op de dag dat ik toch door een wonder genezen zal worden. Ik geloof in de mogelijkheid, maar ik weet dat de meeste zieken niet door een wonder beter worden. Ik heb me, sinds duidelijk werd dat ik ziek ben, nooit afgevraagd: Waarom ik? Bij het genezen kunnen worden juist wel. Veel broers en zussen hebben voor mij en mijn gezin gebeden en doen dat nog steeds. Ze bidden ook voor genezing. Dat doen ze met meer hoop dan vertrouwen, vermoed ik bij een aantal.
‘Amen’
‘And it’s still raining’.
We ervaren de rust waarmee wij nu in het leven staan als verhoring, dat zeker. Soms slaat de twijfel toe. Als emotionele donderslagen rollen en je het ‘I am with you’, nauwelijks kunt horen.
Of zelfs helemaal niet. Soms, of vaak, snap ik er geen jota van, echt niet.
Misschien ben ik daarom een vriend en geen volwaardig lid van de gemeente. Zoals een collega wel zegt: “Jij bent nog droog achter de oren.” Of voor een echte baptist, jij bent nog niet gedoopt nadat je zelf aangegeven hebt dat je de doop graag wilt. Maar goed, de leden van de gemeente zingen net als ik het lied van Johannes de Heer uit volle borst mee. Welk een vriend is onze Jezus? Ik bevind me dus in goede kringen. Toch zijn er momenten voldoende zonder twijfel en redenen genoeg om de God te prijzen die geeft en neemt.
As the thunder rolls
I barely hear Your whisper through the rain
“I am with you”
And as Your mercy falls
I raise my hands and praise the God who gives And takes away
I will praise You in this storm
En dan luister ik het nummer ‘Praise You In This Storm’ van de Casting Crowns verder en hoor ik opeens iets bekends aan het eind. Psalm 121, de tekst die als een rode draad door ons leven loopt en overal onverwachts opduikt.
I lift my eyes unto the hills
Where does my help come from?
My help comes from the Lord
The Maker of Heaven and Earth
En dan word ik stil. Hoor ik door de regen opeens iemand fluisteren?